از وقتی که از ایران برگشتم و حالم بهتر شده سعی میکنم کمتر به اخبار ناراحت کننده توجه کنم. میترسم که دوباره برگردم به حالت اسف بار قبل.

 

ولی هر چقدر هم سیب زمینی باشی باز هم از قتل و اعدام ناراحت میشی، هر چقدر هم بخواهی که از روی خبرها به سرعت رد بشی و نبینی که یک انسان دیگه به قتل رسیده، حالا یا در میدان کاج با چاقو، یا در میدان کاج با طناب دار، یا بوسیله بمب دستی و داخل ماشینش و یا در زندان با طناب دار.    

 

هراس من - باری- همه از مردن در سرزمینی ست، 

که مزد گورکن،

از بهای آزادی آدمی 

افزون باشد.